Terapia dzieci Wrocław

Psychoterapia (w tym terapia dla dzieci) to jedna z metod leczenia zaburzeń zdrowia psychicznego. Proces umożliwia zmniejszenie objawów występujących u Pacjenta i poprawę jego funkcjonowania. Ponadto pozwala mu zdobyć nowe umiejętności radzenia sobie z przyszłymi problemami. W wielu zaburzeniach psychicznych dzieci jest to postępowanie z wyboru lub pierwszego rzutu. Psychoterapię prowadzi odpowiednio wyszkolony specjalista.

Terapia dla dzieci  we wrocławskim Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth pomaga uporać się z większością trudności, z jakimi borykają się najmłodsi.

Psychoterapia wspiera małych Pacjentów w przypadku problemów takich jak m.in.:

• zaburzenia lękowe: dotykają od 3,5-28% dzieci i młodzieży. Charakteryzują się przede wszystkim lękiem nadmiernym w stosunku do sytuacji, którego nie można racjonalnie wytłumaczyć ani kontrolować;
• zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD): pojawia się u ofiar traumy. Jego objawy to m.in. lęk, przygnębienie, poczucie winy, ogólny niepokój, zaburzenia snu, wahania nastroju, drażliwość, zachowania impulsywne i skłonność do agresji;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD): charakteryzuje się myślami natrętnymi (obsesjami) i czynnościami natrętnymi (kompulsjami). Zajmują one dużo czasu (często wiele godzin dziennie), prowadzą do pogorszenia funkcjonowania i są niechciane przez dziecko czy nastolatka;
• depresja: cechuje ją długotrwałe obniżenie nastroju oraz wiele innych objawów psychicznych i fizycznych. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest jedną z głównych chorób i przyczyn niepełnosprawności u nastolatków;
• choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD, zaburzenie afektywno dwubiegunowe): podobnie jak depresja należy do zaburzeń nastroju (afektywnych). W przebiegu ChAD występują epizody depresyjne (obniżonego nastroju i aktywności), hipomanii lub manii (wzmożonego nastroju i aktywności) oraz epizody mieszane;
• zaburzenia odżywiania: zaliczamy do nich m.in. anoreksję (jadłowstręt psychiczny), bulimię (żarłoczność psychiczną) i zespół napadowego objadania się (psychogenne przejadanie się). Główną cechą (a zarazem przyczyną) tych groźnych zaburzeń jest nadmierne skupianie się na wyglądzie i wadze;
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, zespół hiperkinetyczny): jest jednym z częstszych rozpoznań stawianych u dzieci i nastolatków. Charakteryzuje się trzema grupami objawów: zaburzeniami koncentracji uwagi, nadruchliwością i impulsywnością;
• zaburzenia zachowania: cechują je powtarzalne zachowania antysocjalne, agresywne lub buntownicze. Ich łagodniejszą postać określa się jako zachowania opozycyjno-buntownicze;
• zaburzenia tikowe: charakteryzują się gwałtownymi, nawracającymi, nieadekwatnymi do sytuacji i niemożliwymi do opanowania ruchami (tiki motoryczne) lub wokalizacjami (tiki głosowe). Skrajnym nasileniem choroby tikowej jest – rzadko występujący – zespół Tourette’a;
• zaburzenia psychotyczne: należy do nich m.in. schizofrenia. Charakteryzują się omamami (spostrzeżeniami nieistniejących bodźców zmysłowych), urojeniami (fałszywymi sądami) oraz objawami dezorganizacji (rozkojarzeniem, ambiwalencją czy chaotycznym zachowaniem).

Podczas pierwszych wizyt terapeuta zazwyczaj zbiera wywiady na temat młodego Pacjenta (także od jego rodziców). Może pytać o zdrowie psychiczne i fizyczne, ale również o rodzinę, szkołę, świat rówieśniczy czy korzystanie z mediów. Potem specjalista stawia rozpoznanie oraz opracowuje i przekazuje plan terapii. Przed rozpoczęciem leczenia dochodzi też do zawarcia kontraktu terapeutycznego, który służy określeniu celu i zasad procesu.

Psychoterapia polega na rozmowie. Terapeuta zachęca do mówienia o myślach i uczuciach oraz o tym, co trapi dziecko. Niektórzy specjaliści proszą o wykonywanie zadań domowych. Rozmowy młodego Pacjenta z psychoterapeutą – poza wyjątkowymi sytuacjami – są poufne. Liczba, częstotliwość i szczegółowy przebieg sesji zależy m.in. od problemu występującego u pacjenta i podejścia terapeutycznego, na którym opiera się specjalista.

Psychoterapia dzieci i młodzieży jest co do istoty podobna do terapii oferowanej dorosłym. Różni się m.in. rolą zabawy na sesjach czy tym, że nie może się odbyć bez udziału rodziców.

Udowodniono, że włączenie rodziców w terapię zwiększa jej efektywność. Sposoby ich angażowania są zależne m.in. od wieku dziecka, rodzaju jego problemu i podejścia terapeutycznego specjalisty. Należy do nich np.:

• psychoedukacja: polega na poinformowaniu o problemie zdrowia psychicznego występującym u dziecka i możliwościach jego leczenia;
• kontrakt terapeutyczny: rodzice uczestniczą w określeniu zasad i zawarciu tej umowy;
• trening umiejętności rodzicielskich: ma charakter warsztatów dotyczących wpływania na zmianę zachowania dziecka poprzez modyfikację własnego postępowania;
• czas dla rodzica na sesjach dziecka: ustala się go w zależności od wieku pacjenta;
• coaching: jest podejmowany w celu rozwinięcia tematów poruszanych podczas psychoedukacji;
• terapia rodzinna: wdraża się ją dodatkowo w przypadku poważnego konfliktu między dzieckiem a rodzicami (obejmuje wszystkich członków rodziny mieszkających z pacjentem);
• terapia własna: jest proponowana, jeśli problemy występujące u rodziców (np. zaburzenia nastroju czy osobowości) uniemożliwiają pomoc dziecku.

W psychoterapii istnieje wiele podejść. Specjaliści mogą też stosować kombinację technik. Dzieciom i nastolatkom oferowana jest m.in.:

• terapia poznawczo-behawioralna (CBT): to szkoła terapeutyczna nastawiona na rozwiązywanie konkretnych problemów. Zakłada się w niej, że przyczyny zaburzeń psychicznych tkwią w wadliwych przekonaniach, schematach poznawczych i zachowaniach. Mechanizmem zmiany jest budowanie przez dziecko czy nastolatka nowych doświadczeń i umiejętności oraz wypracowanie nowych środków dotyczących rozumienia otaczającego świata;
• terapia psychodynamiczna: wywodzi się z klasycznej psychoanalizy Sigmunda Freuda. W tym podejściu rozróżnia się dwa modele prowadzące do zaburzeń psychicznych – wewnętrzne konflikty oraz deficyty w funkcjonowaniu rodzicielskim (np. „niewystarczająco dobrą matkę”). Metody prowadzące do zmiany to przekształcenie sytuacji terapeutycznej w ulepszoną wersję pierwotnej sytuacji środowiskowej dziecka i w ramach tej struktury dążenie do zaspokojenia zaniedbanych potrzeb rozwojowych oraz bezpośrednia praca ze środowiskiem pacjenta;
• terapia po urazach psychicznych: jest oferowana dzieciom i nastolatkom, które doświadczyły traumatycznego zdarzenia, np. nagłej śmierci bliskiej osoby, wypadku, wykorzystania seksualnego, poważnego zachorowania czy bycia ofiarą przemocy. Podstawowym celem terapii jest powrót do równowagi sprzed traumy. W trakcie procesu specjalista może mieszać podejście poznawczo-behawioralne, psychoanalityczne, terapię zabawą, edukację czy metody alternatywne.
• terapia systemowa: to określenie dotyczy podejść, w których zakłada się, że człowiek jest elementem różnych systemów (najczęściej opisywany jest system rodzinny). Terapeuci systemowi uważają, że objaw u dziecka jest odzwierciedleniem problemu w rodzinie, zwłaszcza w strukturze i wzorcach relacji czy w komunikacji. Celem zmiany są więc przede wszystkim nieprawidłowości w rodzinie.

Zapisy  na psychoterapię dla dzieci we wrocławskiej placówce MindHealth przy ul. Włodkowica Pawła 15 przyjmujemy pod numerem telefonu naszej ogólnopolskiej infolinii: 22 566 22 24. Wizytę można odbyć także z dowolnego miejsca Polski w formie telekonsultacji.

Można także wykupić wizytę online w sklepie internetowym MindHealth.

Zapraszamy!

Pojedyncze spotkanie w ramach terapii dla dzieci we Wrocławiu kosztuje w MindHealth Centrum Zdrowia Psychicznego od 150 do 160 zł*. Istnieje możliwość odbycia wizyty w formie telekonsultacji.

Indywidualnie można ustalić także zakup pakietu, dzięki któremu koszt jednej sesji będzie niższy.