Seksuolog Warszawa

Obszarem zawodowych zainteresowań seksuologa jest szeroko pojęta seksualność człowieka. Dziedziną tą zajmują się najczęściej lekarze (ze specjalizacją podstawową w psychiatrii lub ginekologii) oraz psycholodzy, którzy ukończyli szkolenie z zakresu seksuologii. Tylko seksuolog będący lekarzem może przepisywać leki i badać fizykalnie (po uprzednim uzyskaniu zgody Pacjenta).

Seksuolog kieruje się w pracy dobrem Pacjenta. Przyświeca mu też zasada obiektywizmu. W jego działalności zawodowej nie ma miejsca na stereotypy lub uprzedzenia. Opiera się na aktualnej wiedzy naukowej, którą zobowiązany jest stale poszerzać. Seksuolog nie propaguje żadnych przekonań światopoglądowych czy moralnych. Nie nawiązuje też kontaktu seksualnego z Pacjentem ani nie wymaga od niego prezentowania aktywności seksualnej. Specjalistę obowiązuje tajemnica zawodowa, która może zostać uchylona jedynie w wyjątkowych sytuacjach.

Seksuolog pomaga w rozwiązywaniu wielu różnych problemów dotyczących zdrowia seksualnego. Na wizytę do specjalisty warto się zapisać, jeżeli zastanawiamy się nad naszą seksualnością, chcemy poprawić obszar seksualny w związku lub czerpać większą radość z seksu. Ponadto konsultacje z seksuologiem zaleca się w przypadku odczuwania psychicznego lub fizycznego dyskomfortu związanego z seksualnością (naszą lub kogoś bliskiego).

Seksuolodzy, w tym ci przyjmujący w warszawskich Placówkach Zdrowia Psychicznego MindHealth, zajmują się terapią dysfunkcji (definiowanych jako utrzymująca się co najmniej kilka miesięcy niezdolność do uczestniczenia w interakcjach seksualnych odpowiednio do pragnień) i zaburzeń, takich jak m.in.:

• brak lub utrata potrzeb seksualnych: zaburzenie nazywane jest również oziębłością, seksualną anoreksją czy hipolibidemią. Cechuje się zmniejszeniem zainteresowania tematyką seksualną, zubożeniem fantazji erotycznych oraz brakiem lub ograniczeniem potrzeby seksualnej;

• awersja seksualna: w przypadku tego problemu perspektywa kontaktu seksualnego z partnerem wywołuje niechęć, obawy i lęk, który jest wystarczający do niepodejmowania aktywności seksualnej. Jeśli natomiast do niej dochodzi, pojawiają się negatywne uczucia i niezdolność do przeżywania przyjemności;

• nadmierny popęd seksualny: charakteryzuje się patologicznym nasileniem zainteresowań i aktywności seksualnej. Potrzeby te stanowią o sensie życia;

• zaburzenia erekcji: definiuje się je jako niemożność osiągnięcia erekcji niezbędnej do wprowadzenia członka i utrzymania erekcji w pochwie. Nierzadko są sygnałem zaburzeń organicznych – sercowo-naczyniowych, metabolicznych czy hormonalnych;

• zaburzenia orgazmu u kobiet: w przypadku tego problemu orgazm może być opóźniony, w ogóle nie występować, przynosić minimalną przyjemność lub stanowić dyskomfort. Podłożem trudności są czynniki biologiczne, psychiczne czy społeczne;

• zaburzenia orgazmu i ejakulacji u mężczyzn: obejmują wiele objawów o zróżnicowanym podłożu. Najczęstszym zaburzeniem z tej grupy jest przedwczesny wytrysk;

• dyspareunia: nawracający lub utrzymujący się ból narządów płciowych związany ze stosunkiem seksualnym. Może dotyczyć zarówno kobiet, jak i mężczyzn;

• pochwica: skurcz mięśni otaczających pochwę, który powoduje zamknięcie do niej wejścia. Wprowadzenie członka do pochwy jest niemożliwe lub bolesne;

• zaburzenia podniecenia seksualnego: u mężczyzn polegają na trudności w powstaniu i utrzymaniu erekcji koniecznej do odbycia satysfakcjonującego stosunku. U kobiet problem stanowi suchości pochwy;

• zaburzenia preferencji seksualnych (parafilie): charakteryzuje je powtarzający się nasilony popęd i wyobrażenia seksualne dotyczące niezwykłych przedmiotów i działań. Popęd jest realizowany zgodnie z odczuciami, co wiąże się z cierpieniem (do parafilii zalicza się m.in. ekshibicjonizm, ocieractwo czy transwestytyzm);

• transseksualizm: jest jednym z zaburzeń identyfikacji płciowej. Polega na pragnieniu życia i akceptacji w roli osoby o płci przeciwnej.

Koszt konsultacji seksuologicznej w Placówkach Zdrowia Psychicznego MindHealth w Warszawie to 170 zł w przypadku wizyty indywidualnej oraz 200 zł w przypadku par.*

W trakcie pierwszych wizyt seksuolog zazwyczaj zbiera wywiad na temat Pacjenta (lub pary). Pyta m.in. o szczegóły dotyczące zaburzenia, seksualność, związki, życie rodzinne, dzieciństwo, okres dojrzewania, stan zdrowia, przyjmowane leki i styl życia.

Podczas wizyty specjalista może poprosić o wypełnienie testów, kwestionariuszy czy skal. Dzięki tym informacjom rozpoznaje, z jakim problemem mamy do czynienia. Ponadto dowiaduje się, które czynniki (biologiczne, psychiczne, wiążące się z fazami życia, relacyjne czy społeczno-kulturowe) leżą u podstaw trudności. Następnie seksuolog diagnozuje problem oraz opracowuje i przekazuje plan dalszego postępowania. Pierwsze wizyty to także dobry moment na zadawanie pytań, które nas nurtują.

Jakie metody leczenia może zalecić specjalista? Do sposobów leczenia w seksuologii zaliczane są:

• farmakoterapia: należy do najczęstszych metod leczenia zaburzeń seksualnych. W terapii problemów tej sfery mogą być stosowane leki pobudzające seksualnie, hamujące seksualnie, przeciwdepresyjne czy psychostymulujące;

• metody edukacyjne: zaleca się je m.in. w przypadku zaburzeń seksualnych wywołanych niewiedzą, stereotypami, błędną edukacją seksualną czy w rehabilitacji seksualnej osób z niepełnosprawnością. Polegają np. na lekturze zaleconych książek, ulotek czy broszur;

• fizykoterapia: jest stosowana zwłaszcza w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Przykładem jest tu elektroterapia czy mechanoterapia (wibratory, stymulatory);

• metody chirurgiczne: chirurgiczne leczenie zaburzeń seksualnych może polegać na zastosowaniu różnych metod. Należą do nich m.in. operacje naczyniowe, protezowanie członka, powiększanie członka czy usuwanie stulejki;

• metody behawioralne: używa się ich w przypadku psychogennych zaburzeń seksualnych. Są to m.in. techniki relaksacyjne czy treningowe;

• psychoterapia: jest stosowana w leczeniu psychogennych zaburzeń seksualnych. Mogą się one wiązać z zaburzonym psychorozwojem seksualnym, urazowymi doświadczeniami seksualnymi lub patologią rodzinną czy partnerską.

Psychoterapia jest jedną z ważniejszych form oddziaływania terapeutycznego w seksuologii. Stosuje się ją jako główny lub wspomagający sposób postępowania. Nie różni się ona znacząco od psychoterapii prowadzonej w przypadku leczenia zaburzeń, które nie są związane z seksualnością. Jej założenia to m.in.:

• Problem natury seksualnej może być objawem innego schorzenia lub zaburzonych relacji.
• Psychoterapia dotycząca trudności w sferze seksualnej powinna w znacznej mierze uwzględniać partnera czy partnerkę osoby leczonej.
• W psychoterapii zaburzeń seksualnych używa się wielu treningów, „zadań domowych” i metod charakterystycznych jedynie dla leczenia dysfunkcji seksualnych.
• Psychoterapia w seksuologii może być nakierowana tylko na konkretne objawy lub problem i mieć charakter krótkoterminowy.
• W przypadku głębszych problemów Pacjenta czy jego związku istnieje potrzeba zastosowania długoterminowego leczenia.
• Ważną (a czasem wystarczającą w celu poprawy zdrowia seksualnego) metodą postępowania jest psychoedukacja, czyli przystępne wyjaśnienie konkretnego problemu.
• W terapii zaburzeń seksualnych dość istotne jest czytanie książek, broszur czy oglądnie filmów instruktażowych, które poleca specjalista.
• Dysfunkcje seksualne mogą być jednocześnie leczone przy pomocy psychoterapii oraz innych – wymienionych w poprzedniej części tekstu – metod.
• Nie ma jednej ściśle określonej szkoły psychoterapeutycznej, która w całości zajmowałaby się problematyką seksualną.
• W części przypadków czynniki organiczne wywołujące dysfunkcję seksualną można usunąć za pośrednictwem leków (psychoterapia jest wtedy stosowna pomocniczo).

Psychoterapia stosowana jest jako główny sposób postępowania w przypadku następujących problemów seksualnych:

• u kobiet: obniżenie potrzeb seksualnych, dyspareunia, pochwica, zespół przetrwałego podniecenia seksualnego, fobie seksualne, zaburzenia orgazmu;

• u mężczyzn: zaburzenia erekcji psychogenne, lęk przed niepowodzeniem seksualnym, fobie seksualne, obniżenie potrzeb seksualnych psychogenne, zahamowanie wytrysku;

• wspólne: parafilie, uzależnienie od seksu, pornografii, masturbacji, niedopasowanie seksualne, awersja seksualna.

Jeżeli czujesz, że chciałbyś zmienić coś w swoim życiu intymnym, ale nie wiesz, od czego zacząć, umów się z doświadczonym seksuologiem w Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth.

Zapisy przyjmowane są pod numerem 22 566 22 24. Zarejestrować można się również online - za pośrednictwem sklepu internetowego. Istnieje możliwość przeprowadzenia konsultacji telemedycznych. Skontaktuj się już dziś!