Terapia dzieci Poznań

Psychoterapia to jedna z metod leczenia osób z rozpoznanymi zaburzeniami zdrowia psychicznego. Psychoterapię dzieci i młodzieży zapoczątkował Sigmund Freud. Za pierwsze dziecko z sukcesem poddane tej metodzie oddziaływania uważa się 5-latka, którego Freud wyleczył z fobii: chorobliwego lęku przed zwierzętami.

Twórca psychoanalizy opisał przypadek „małego Hansa” w 1909 roku. Obecnie najmłodsi mogą korzystać z różnych rodzajów psychoterapii. W wielu zaburzeniach psychicznych u dzieci i młodzieży jest to najczęściej stosowany rodzaj terapii: także w poznańskim Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth.

Prowadzona w Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth w Poznaniu psychoterapia dla dzieci pomaga w przypadku trudności i zaburzeń zdrowia psychicznego takich jak m.in.:

• depresja: charakteryzuje się stale obniżonym nastrojem oraz szeregiem innych objawów psychicznych i fizycznych. Eksperci Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zwracają uwagę, że depresja to czwarta najczęstsza choroba i przyczyna niepełnosprawności u nastolatków w wieku 15-19 lat;
• choroba afektywna dwubiegunowa, ChAD (zaburzenie afektywne dwubiegunowe): cechuje się naprzemiennym występowaniem epizodów depresji (obniżonego nastroju i aktywności) oraz manii lub hipomanii (wzmożonego nastroju i aktywności). Zaburzenie jest rozpoznawane u około 1% nastolatków, natomiast u 6% stwierdza się objawy należące do spektrum ChAD;
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD): objawia się zaburzeniami koncentracji uwagi, nadruchliwością i impulsywnością. Ostrożne szacunki wskazują, że problem ten dotyczy przynajmniej 5% dzieci w młodszym wieku szkolnym;
  • zaburzenia odżywiania: zalicza się do nich m.in. anoreksję (jadłowstręt psychiczny), bulimię (żarłoczność psychiczną) i zespół napadowego objadania się (psychogenne przejadanie się). Są to groźne i często występujące problemy (np. rozpowszechnienie anoreksji w ciągu życia u kobiet w Europie wynosi od poniżej 1-4%, bulimii – od poniżej 1-2%, a psychogennego przejadania się – od poniżej 1-4%);
  • zaburzenia lękowe: ich główny objaw to lęk nadmierny w stosunku do sytuacji, który nie znajduje racjonalnego wytłumaczenia i nie jest kontrolowany. Zaburzenia lękowe należą do najczęstszych problemów, z którymi dzieci i nastolatki trafiają na psychoterapię;
  • zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD): występuje po doświadczeniu traumy i objawia się ponownym przeżywaniem wydarzenia, unikaniem bodźców i sytuacji skojarzonych z traumą, pobudzeniem oraz zmianami w funkcjonowaniu poznawczym i w nastroju. Symptomy PTSD trwale utrzymują się u 34% dzieci po tego rodzaju przeżyciu;
  • zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD): objawia się powtarzalnymi obsesjami (myśli natrętne) i kompulsjami (czynności natrętne). Częstość występowania OCD w populacji dzieci i młodzieży szacuje się na 0,35-4%;
  • zaburzenia zachowania: są to powtarzające się zachowania antyspołeczne, buntownicze lub agresywne. Rozpowszechnienie ich łagodniejszej postaci (zaburzeń opozycyjno-buntowniczych) w Stanach Zjednoczonych szacuje się na 5,7-9,9% (te wyniki można uznać za miarodajne dla populacji europejskich);
  • schizofrenia: cechuje się urojeniami, omamami, zaburzeniami formalnymi myślenia, tzw. objawami negatywnymi (m.in. spadek energii, apatia, zobojętnienie), załamaniem linii życiowej czy brakiem krytycyzmu. Występuje u około 1% populacji;
  • zaburzenia tikowe : tiki to nagłe, szybkie, powtarzające się, stereotypowe ruchy lub wokalizacje. Tiki utrzymujące się przez kilka czy kilkanaście miesięcy ma nawet kilkanaście procent dzieci;

Podczas pierwszych spotkań psychoterapeuta dziecięcy zazwyczaj zbiera wywiady na temat Pacjenta. Może prosić o wypełnienie testów dotyczących jego zdrowia. Specjalista stawia też rozpoznanie oraz opracowuje i przekazuje plan leczenia. Przed rozpoczęciem pierwszej sesji programu terapeutycznego dla dzieci w Poznaniu zawierany jest kontrakt terapeutyczny, w którym znajdują się m.in. cele i zasady terapii. Podczas terapii młodemu Pacjentowi przysługuje prawo do:

• prywatności,
• poufności,
• godności
• i autonomii.

W ramach realizacji tego ostatniego prawa specjalista prosi dziecko o wyrażenie zgody na psychoterapię.

Podczas sesji Pacjent i psychoterapeuta pracują nad osiągnięciem zaplanowanych celów. Niektórzy specjaliści zadają też prace domowe, polegające na wprowadzeniu w życie zagadnień omawianych na spotkaniach. Psychoterapia dzieci i młodzieży różni się od tej oferowanej dorosłym, m.in. rolą zabawy, specyfiką motywacji młodych pacjentów do zmiany oraz koniecznością uwzględnienia w terapii kontekstów społecznych życia dziecka. W przypadku młodych Pacjentów prowadzenie psychoterapii nie jest też możliwe bez udziału rodziców.

Udowodniono, że zaangażowanie rodziców zwiększa efektywność psychoterapii dziecka. Stopień i charakter tego uczestnictwa zależy od wieku i poziomu rozwoju dziecka oraz od podejścia terapeutycznego specjalisty. Sposoby angażowania opiekunów w proces zmiany – poza udziałem w określeniu zasad i zawarciu kontraktu terapeutycznego – to m.in.:

• czas dla rodzica na sesjach dziecka: w tym przypadku przyjmuje się różne założenia w zależności od wieku Pacjenta;
• psychoedukacja: polega na poinformowaniu rodziców o zaburzeniu dziecka i zasadach jego leczenia;
• coaching: wdraża się go, jeśli informacje przekazane w trakcie psychoedukacji okażą się niewystarczające;
• trening umiejętności rodzicielskich: to warsztaty na temat wpływania na zachowanie dziecka poprzez zmianę własnego postępowania;
• terapia rodzinna: proponuje się ją uzupełniająco w przypadku poważnego konfliktu między rodzicami a dzieckiem;
• terapia własna: jest zalecana, jeśli problemy rodziców uniemożliwiają pomoc młodemu Pacjentowi.

Szczegółowy przebieg i czas trwania psychoterapii zależy od konkretnego przypadku i podejścia teoretycznego, na którym opiera się specjalista. Najmłodszym Pacjentom oferowana jest w Poznaniu m.in.:

• terapia systemowa: tą nazwą określa się podejścia, w których człowiek postrzegany jest jako element różnych systemów (np. rodzinnego). Przyjmuje się w nich, że to nie jednostka, ale system rodzinny wytwarza problem i dlatego celem zmiany terapeutycznej są głównie różne nieprawidłowości w rodzinie;
• terapia poznawczo-behawioralna (CBT): w tym podejściu zakłada się, że emocje i zachowania człowieka nie zależą od sytuacji życiowych, ale od tego, jak o nich myślimy. Celem CBT jest redukcja objawów poprzez zmianę sposobu myślenia, nadawania innych znaczeń napływającym informacjom czy nabywanie nowych umiejętności rozwiązywania problemów;
• terapia psychodynamiczna: w tym podejściu rozróżnia się dwie przyczyny zaburzeń – wewnętrzne konflikty oraz braki umiejętności (możliwości) w pełnieniu funkcji rodzicielskich. Metody prowadzące do zmiany to dążenie do zaspokojenia zaniedbanych potrzeb rozwojowych dziecka dzięki przekształceniu sytuacji terapeutycznej w ulepszoną wersję pierwotnej sytuacji środowiskowej małego pacjenta lub bezpośrednia praca z jego środowiskiem;
• terapia po urazach psychicznych: wdraża się ją u ofiar traumy, które nie potrafią sobie poradzić z tym przeżyciem. Celem terapii jest powrót do funkcjonowania sprzed zdarzenia.

Według danych WHO połowa wszystkich zaburzeń psychicznych ma swój początek do 14. roku życia, ale większość przypadków pozostaje niewykryta. Konsekwencje nieleczenia problemów zdrowia psychicznego u dzieci mogą być poważne. Warto zatem znać objawy, które mogą być sygnałami trudności w sferze psychicznej. Zaliczane są do nich m.in.:

• uporczywy smutek (trwający dwa tygodnie lub dłużej);
• wycofywanie się z interakcji społecznych;
• skrajna drażliwość;
• zachowanie wymykające się spod kontroli;
• drastyczne zmiany nastroju, zachowania lub osobowości;
• zmiany w nawykach żywieniowych;
• utrata wagi;
• problemy ze snem;
• trudności z koncentracją;
• pogorszenie wyników w nauce;
• unikanie szkoły;
• częste bóle głowy lub brzucha, które nie mają uchwytnej przyczyny fizycznej;
• samookaleczanie;
• nadużywanie alkoholu, zażywanie narkotyków lub dopalaczy;
• mówienie o śmierci lub samobójstwie.

Zachowania problemowe charakteryzują się znaczną częstością występowania, dużym nasileniem i negatywnym wpływem na codzienne funkcjonowanie. W przypadku zaobserwowania tego typu objawów należy skonsultować się ze specjalistą zdrowia psychicznego lub pediatrą, a następnie podjąć zaleconą przez specjalistę terapię dla dzieci w Poznaniu. Myśli samobójcze są sygnałem alarmowym do pilnego zgłoszenia się po pomoc.

Zapisy  na psychoterapię dla dzieci w poznańskiej placówce MindHealth (ul. Woźna 14) przyjmujemy pod ogólnopolskim numerem telefonu 22 566 22 24. Wizytę można odbyć także w formie telekonsultacji: nawet mieszkając w innej miejscowości lub w czasie podróży.

Wizytę można zarezerwować także online w sklepie.

Pojedyncze spotkanie w ramach terapii dla dzieci w Poznaniu kosztuje od 150 zł*. MindHealth Centrum Zdrowia Psychicznego zaprasza na wizyty stacjonarne w centrum miasta lub poradę telemedyczną.

Możliwy jest także zakup pakietu sesji, co pomaga usystematyzować terapię i zmniejsza koszty.