Logopeda Wrocław

Logopeda zajmuje się prewencją, diagnozą oraz terapią wad i zaburzeń mowy. Wizyty dziecka u tego specjalisty nie należy odkładać w czasie. Eksperci przekonują, że wczesna interwencja skraca czas terapii i zwiększa jej efektywność.

Logopedia to nauka dotycząca komunikacji, koncentrująca się na mowie, jej zaburzeniach i rozwoju. Nazwa tej dyscypliny pochodzi od greckich słów logos („słowo”, „mowa”) i paideia („wychowanie”). W przypadku jakich problemów pomaga logopeda? Kiedy i gdzie szukać specjalisty?

Logopedzi, w tym ci pracujący w Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth we Wrocławiu, wspierają zarówno dzieci, jak i dorosłych. Wady i zaburzenia mowy, z którymi można się do nich zwrócić to m.in.:

Dyslalia: w części klasyfikacji zaliczana jest do wad wymowy. Polega na wadliwej, odbiegającej od normy społecznej, wymowie głosek. Najczęściej występuje niewłaściwa wymowa „s”, „z”, „c”, „dz”, „sz”, „rz(ż)”, „cz”, „dż”, „ś”, „ź”, „ć”, „dź” (seplenienie/sygmatyzm), nieprawidłowa wymowa „r” (rotacyzm/reranie), zastępowanie „k” i „g” odpowiednio „t” i „d” (kappacym, gammacyzm) oraz zastępowanie spółgłosek dźwięcznych bezdźwięcznymi (mowa bezdźwięczna). Do przyczyn dyslalii zalicza się m.in. nieprawidłowe oddychanie, żucie, połykanie, wadę zgryzu, obniżoną sprawność aparatu artykulacyjnego czy uszkodzenie słuchu. Celem terapii, którą rozpoczyna się po szczegółowym zdiagnozowaniu, jest wywoływanie lub korygowanie nieprawidłowych dźwięków i kształtowanie nawyków poprawnej wymowy;

Rhinolalia (nosowanie): nosowanie otwarte polega na nosowej wymowie głosek ustnych. Natomiast w nosowaniu zamkniętym głoski nosowe wymawiane są jako ustne, np. „m” „b”, „n” „d”, „ę” „e”, „ą” „a”. Rhinolalia może wynikać z wielu przyczyn. Jedną z nich jest rozszczep podniebienia. Głównym celem terapii jest zlikwidowanie lub zmniejszenie specyficznych symptomów;

Afazja; afazja dziecięca (alalia): oznacza całkowity brak mowy, czyli mówienia i/lub rozumienia, spowodowany uszkodzeniami odpowiednich struktur mózgu. Przyczyną afazji u dorosłych mogą być m.in. udary mózgu, guzy mózgowe, urazy czaszkowo-mózgowe czy choroba Alzheimera. Afazja dziecięca jest wynikiem patologii mózgowej powstałej jako wada wrodzona, okołoporodowa lub nabyta w pierwszych miesiącach życia. Terapia u dorosłych polega na odbudowywaniu umiejętności językowych, a u dzieci – na kształtowaniu mowy od podstaw;

Dyzartria (dysartria): polega na trudnościach lub utracie zdolności do formułowania poprawnych wypowiedzi. Jest to wynikiem uszkodzeń ośrodków i dróg nerwowych unerwiających narządy mowne. Dyzartria występuje w mózgowym porażeniu dziecięcym, chorobie Parkinsona i innych chorobach mózgu. Terapia u dorosłych ma na celu podtrzymywanie zdolności komunikacyjnych, a u dzieci – m.in. kształcenie poprawnych wypowiedzi ustnych;

Dysleksja: to trudności w czytaniu i pisaniu, wśród których wyróżnia się trudności w czytaniu (wąskie znaczenie terminu dysleksja), pisaniu (dysgrafia), opanowaniu zasad poprawnej pisowni (dysortografia) oraz w stosowaniu obliczeń matematycznych (dyskalkulia). Uczeń z dysleksją ma problemy w różnych obszarach życia, nie tylko na lekcjach języka polskiego. Przyczyny dysleksji wciąż są dyskutowane. Terapia wymaga całego spektrum zajęć, które dostosowuje się do możliwości konkretnego dziecka;

Jąkanie: częściej występuje u osób płci męskiej. Uważa się je za jedno z najcięższych zaburzeń zdolności komunikacyjnej. Choć jest znane od starożytności, do dziś nie rozwiązano zadowalająco problemu jego przyczyny i metod terapii. Objawami jąkania są charakterystyczne niedobrowolne specyficzne pauzy zaburzające płynność mówienia oraz nadmierny wysiłek i napięcie psychiczne. Maksymalnym celem terapii jest zlikwidowanie wszystkich trzech wymienionych zbiorów symptomów. Osoby z jąkaniem często wymagają długotrwałej i kompleksowej opieki logopedycznej;

Mutyzm; mutyzm wybiórczy: mutyzm to milczenie – utrata zdolności mówienia. Może wystąpić u osób w różnym wieku. Istnieje też mutyzm wybiórczy (selektywny), który charakteryzuje odmowa mówienia tylko w niektórych sytuacjach. Wśród przyczyn mutyzmu wymienia się traumę psychiczną, lęk społeczny czy depresję. Obecnie mutyzm uważany jest za problem psychiatryczny. W terapii logopeda wspiera psychiatrę czy psychologa;

Mowa bezładna (niewyraźna mowa, giełkot): charakteryzuje się przyspieszonym i/lub nieregularnym tempem mowy. Przyczyny bezładnej mowy są często nieznane. Terapia jest zwykle długotrwała. By zakończyła się pomyślnie, należy przestrzegać licznych zasad;

Zaburzenia głosu: objawiają się m.in. zachrypnięciem, zmęczeniem głosowym, głosem z szelestem, utratą głosu czy tremorem (głosem słabym i trzęsącym się). Mogą wynikać z wielu różnych przyczyn. Celem interwencji terapeutycznej jest ponowne wytworzenie głosu odpowiadającego codziennym i zawodowym potrzebom jego posiadacza.

Neurologopedą nazywany jest logopeda specjalizujący się w pomocy Pacjentom z alalią, afazją, dyzartrią i porażeniem mózgowym. Natomiast surdologopedą określa się logopedę zajmującego się wspieraniem osób niesłyszących, niedosłyszących i głuchoniemych.

Prawidłowy rozwój mowy jest warunkiem rozwoju prawidłowej osobowości. Dlatego nie powinniśmy bagatelizować opóźnień i trudności związanych z mową. Tym bardziej, że nieprawidłowości mogą być spowodowane poważniejszymi przyczynami, które trzeba zdiagnozować i leczyć.

Należy zatem obserwować, czy dziecko osiąga „kamienie milowe” w rozwoju mowy i – w razie stwierdzenia odstępstw od normy – zgłosić się do logopedy.

Nieprawidłowości, które powinny nas skłonić do wizyty u specjalisty to:

• w pierwszych miesiącach życia: niemowlę nie wydaje dźwięków; nie reaguje na dźwięki (sprawia wrażenie, że nie słyszy); ma problemy w trakcie karmienia; ma skrócone wędzidełko, ograniczone ruchy języka i trudności w jedzeniu, a u matki występują urazy piersi i ból podczas karmienia;

• w 8. miesiącu życia: mamy do czynienia z powyższymi odstępstwami od normy i dodatkowo niemowlę – nie gaworzy; nie reaguje na swoje imię;

• koniec 1. roku życia: obserwujemy nieprawidłowości opisane wyżej i dodatkowo dziecko – nie wypowiada kilku prostych słów (np. „mama”, „tata”) i/lub onomatopei (np. „bam”, „muu”); nie rozumie prostych, codziennych poleceń słownych; nie wskazuje palcem; nie dzieli pola uwagi;

• koniec 2. roku życia: widzimy odchylenia opisane powyżej i dodatkowo dziecko – posługuje się tylko kilkoma wyrazami; nie łączy wyrazów w wypowiedzi dwuwyrazowe (np. „mama am”, „tata je”); nie rozumie prostych zdań;

• koniec 3. roku życia: występują powyższe nieprawidłowości i dodatkowo dziecko – ma ubogi zasób słownictwa (nie następuje stały rozwój słownictwa); nie wymawia samogłosek „a”, „o”, „e”, „y”, „u”, „i” oraz „ą”, „ę”; nie wymawia spółgłosek „p”, „b”, „m”, „w”, „f”, „t”, „d”, „n”, „l”, „ś,” „ź”, „ć”, „dź”, „ń”, „k”, „g”, „h”, „j”, „ł”; głoskę „r” wymawia jako „j” lub „ł” (może być realizowana jako „l”); nie buduje kilkuwyrazowych zdań; nie podejmuje prób używania końcówek fleksyjnych; mówi niezrozumiale dla otoczenia; nie odpowiada na pytania ani ich nie zadaje (przejawia małą sprawność komunikacyjną i społeczną).

Do logopedy, niezależnie od wieku dziecka, powinniśmy też zapisać malca, u którego stwierdzono krótkie wędzidełko czy problemy ze słuchem. Konsultacji logopedycznej wymagają również dzieci oddychające przez usta w czasie spoczynku, mające chrypkę lub nosowy głos, wadliwie wymawiające głoski oraz takie, które się jąkają.

Wizyta logopedyczna jest także wskazana w przypadku zaobserwowania regresu oraz wszelkich innych nieprawidłowości w rozwoju mowy.

Szczegółowy przebieg terapii logopedycznej zależy od konkretnego przypadku. Polega ona na wykonywaniu ćwiczeń – zarówno podczas zajęć, jak i w domu. Służy kształtowaniu (w przypadku braku), przywracaniu (w przypadku utraty) lub usprawnianiu (w przypadku dysfunkcji) mowy i komunikacji.

Zazwyczaj ma na celu usunięcie zaburzenia. Jeśli to niemożliwe, logopeda dąży do maksymalnego ograniczenia lub zredukowania problemu. Równocześnie dba o to, by mimo trwania trudności, Pacjent nie miał bariery w komunikowaniu się.

Podczas terapii logopedycznej specjalista postępuje zgodnie z przyjętymi zasadami ogólnymi. Do reguł logopedycznych należą:

• zasada wczesnego rozpoczynania terapii;
• zasada indywidualizacji;
• zasada wykorzystania wszelkich możliwości dziecka;
• zasada kompleksowego oddziaływania;
• zasada aktywnego i świadomego udziału;
• zasada współpracy z najbliższym otoczeniem;
• zasada systematyczności;
• zasada stopniowania trudności.

Jeżeli zauważysz problem z mową u siebie lub dziecka, umów się na wizytę w Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth we Wrocławiu. Oferujemy pomoc wykwalifikowanych logopedów, surdologopedów i neurologopedów.

Cena konsultacji logopedycznej w MindHealth Wrocław wynosi 150 zł*. 

Zapisy na konsultacje przyjmowane są pod numerem telefonu 22 566 22 24. Do logopedy można umówić się też online przez sklep internetowy.