Terapia neurologopedyczna jest ustalana indywidualnie dla każdego Pacjenta w zależności od nasilenia objawów. Plan terapii ustalany dobierany jest odpowiednio do wieku chorego, ale bez względu na wiek ważne jest wykonywanie ćwiczeń w domu, aby przyniosły one oczekiwany rezultat.
Ważna informacja dla Pacjentów jest taka, że podczas pierwszej wizyty neurologopeda zbiera wywiad i stawia diagnozę i dobiera plan terapii. Kolejne spotkania polegają na ocenie postępów i dobieraniu kolejnych ćwiczeń. Jednak na efekty ćwiczeń trzeba poczekać – poprawa nie będzie widoczna od razu, a specjalista poinformuje Pacjenta, kiedy można spodziewać się rezultatów.
Podczas terapii neurologopedycznej stosowane są ćwiczenia aparatu mowy (np. dmuchanie baniek), ćwiczenia oddechowe, a także masaże logopedyczne mające pobudzić mięśnie do pracy, i przygotować je do ćwiczeń fonacyjnych. W swojej pracy neurologopeda wykorzystuje także trening słuchowy czy elementy integracji sensorycznej. Dobór metody terapii zależy od wieku Pacjenta.
W pracy z dziećmi stosuje się dwie metody:
- werbo-tonalną, która stymuluje motorykę dziecka, jego zmysł słuchu i równowagi. Ćwiczenia odbywają się w formie zabawy, gdzie każdy dźwięk ma przyporządkowany ruch, a samogłoska przedmiot. Dzięki zabawie stymuluje się prawidłowy rozwój mowy u dziecka;
- krakowską – czyli zbiór różnych technik do pracy z dzieckiem. Zalicza się do nich stymulację słuchową czy sekwencyjną naukę czytania.
W pracy z dorosłymi neurologopeda w Warszawie zawsze określa cel ćwiczeń i spodziewane efekty. Często wykorzystywane są ćwiczenia oddechowe (wspomniane już zdmuchiwanie baniek), ćwiczenia językowe i wargowe, a także wspierające poprawę koncentracji u Pacjenta. Bardzo często neurologopeda współpracuje z innymi specjalistami, ma to miejsce w przypadku Pacjentów po udarach czy urazach mózgu, którzy wymagają także pomocy neurologa czy fizjoterapeuty. Efekty terapii u dorosłych zależą od stanu Pacjenta.
