Psychoterapia dla młodzieży

Psychoterapia dla młodzieży to metoda wsparcia młodych osób z rozpoznanymi zaburzeniami zdrowia psychicznego. Prowadzi ją wykwalifikowany specjalista. Pomoc w problemach młodzieży polega przede wszystkim na rozmowie. Może mieć charakter indywidualny, rodzinny lub grupowy. Jest stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi formami leczenia.

Celem terapii dla młodzieży jest leczenie zaburzeń psychicznych. Proces polega na modyfikacji zachowań, myśli, emocji i/lub cech osobowości pacjenta. Prowadzi w kierunku złagodzenia objawów, wpłynięcia na niestabilne wzorce funkcjonowania oraz pozytywnego wspierania osobowości.

Idea objęcia dzieci psychoterapią narodziła się u początków psychologii. Już w 1909 roku Sigmund Freud opisał historię wyleczenia pięcioletniego „małego Hansa”, który cierpiał z powodu fobii przed zwierzętami. Obecnie dzieciom i nastolatkom oferuje się wiele form psychoterapii, opartych na różnych podejściach teoretycznych. Główne rodzaje psychoterapii stosowane u młodzieży to:

• podejście poznawczo-behawioralne (CBT): zakłada się w nim, że na emocje i zachowania człowieka wpływają nie tyle wydarzenia życiowe, ile sposób, w jaki się o nich myśli. Celem CBT jest zmiana sposobu myślenia (sfera poznawcza) i zachowań (sfera behawioralna). CBT to terapia krótkoterminowa, skoncentrowana na rozwiązaniu konkretnego problemu;
• podejście systemowe: jego punktem wyjścia jest założenie, że nie sposób zrozumieć zachowań problemowych czy objawów dotykających dziecko bez zrozumienia środowiska, w którym ono żyje. W związku z tym problemy są analizowane w kontekście systemu rodzinnego. W tym podejściu prowadzi się przede wszystkim terapię rodzinną i par. W terapii rodzinnej biorą udział wszystkie osoby mieszkające z Pacjentem;
• podejście psychoanalityczne i psychodynamiczne: wywodzą się z psychoanalizy Sigmunda Freuda. Kładzie się w nich nacisk na wpływ wczesnodziecięcych urazów emocjonalnych w relacjach z osobami znaczącymi oraz na wagę mechanizmów obronnych wytworzonych w radzeniu sobie z tymi urazami i oddziałujących na późniejsze sposoby przeżywania, spostrzegania i zachowania;
• analiza transakcyjna (AT): jest jednym z bardziej popularnych nurtów terapii integracyjnej (czyli łączącej w sobie elementy z różnych koncepcji rozumienia natury człowieka). Celem psychoterapii dla młodzieży w AT jest osiągnięcie tzw. autonomii. Jest ona rozumiana jako świadomość procesów wewnętrznych i międzyludzkich, zdolność do dokonywania wyborów oraz umiejętność bycia w relacji z innymi osobami. Centralnym punktem terapii w AT jest ustalanie przez Pacjenta, rodziców i specjalistę celu pracy terapeutycznej;
• terapia po urazach psychicznych: prowadzi się ją u ofiar traumatycznych zdarzeń. Jej podstawowym celem jest powrót do równowagi. Kolejne etapy terapii służą przepracowaniu urazu i wzmocnieniu Pacjenta na przyszłość. Terapeuta może łączyć podejście poznawczo-behawioralne, psychoanalityczne czy edukację. W proces angażowani są rodzice.