Terapia psychodynamiczna opiera się na założeniu, że na samopoczucie i zachowanie pacjenta wpływają przede wszystkim powtarzające się, nieświadome myśli i uczucia.
Psychoterapia psychoanalityczna uwzględnia szereg czynników determinujących sukces terapeutyczny. We współpracy z Pacjentem terapeuta porusza istotne kwestie doświadczeń z dzieciństwa, w szczególności te związane z osamotnieniem, odrzuceniem czy zaniedbaniem. Terapeuta uświadamia Pacjentom rolę, jaką w dorosłym życiu pełnią dziecięce zranienia i nagromadzone w ciągu całego życia negatywne emocje.
Psychoterapeuta pracuje więc nad poprawą samoświadomości Pacjenta oraz zmianą starych, niekorzystnych wzorców myślenia w taki sposób, aby osoba poddająca się leczeniu mogła przejąć pełną kontrolę nad własnym życiem i dobrostanem psychicznym.
Praca z Pacjentem w nurcie psychodynamicznym podkreśla znaczenie relacji terapeutycznej i dialogu. Te dwa kluczowe elementy pozwalają terapeucie zrozumieć sposób odbierania i kreowania rzeczywistości przez Pacjenta. Z kolei rozmowa ze specjalistą ułatwia Pacjentowi spojrzenie na dotychczasowe doświadczenie z zupełnie innej, nowej perspektywy.
Podczas sesji terapeutycznych specjaliści zwracają uwagę na obecność schematów, które — ukształtowane na przestrzeni lat — wpływają destabilizująco na kontakty społeczne, bliskie więzi i postrzeganie własnej osoby przez Pacjenta. Nie bez znaczenia pozostają również rozbudowane mechanizmy obronne, które jako zakorzeniony „system”, utrudniają uwolnienie się od przeszłości – zaburzając świadomość, rozumienie siebie, swojego życia i najbliższego otoczenia.
