Można wymieniać całą listę zalet poddania się psychoterapii. Odnosząc się konkretnie do nurtu poznawczo-behawioralnego, należy podkreślić, że ta forma pomocy jest wysoce uporządkowana. Problemy, z którymi zmagają się Pacjenci, podzielone zostają na obszary, które – według tej koncepcji – są sobą skorelowane.
To, z czym Pacjent nie potrafi sobie poradzić, klasyfikowane jest do 5 obszarów – powiązanych ze sobą i wzajemnie na siebie oddziałujących tj.: sytuacji, myśli, emocji, odczuć fizycznych i działania. Konsekwentnie realizowane kolejne etapy psychoterapii pomagają Pacjentowi lepiej zrozumieć mechanizm działania błędnie przyjętych wzorców myślenia i zachowań.
Korzyścią CBT jest lepsze zrozumienie siebie i otoczenia. Pacjenci lepiej radzą sobie ze swoimi emocjami — zwłaszcza w trudnych sytuacjach.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala jej uczestnikom koncentrować się na bieżących problemach, a to głównie dzięki rozbrojeniu mechanizmów myślenia i działania.
Dzięki terapii CBT Pacjent zaczyna zauważać pewną zależność: jak sposób myślenia o danej sytuacji wpływa na doznania fizyczne i emocjonalne wynikające z tej sytuacji. Słowem, jak myśli wpływają na samopoczucie i sposób reagowania.
Sesje poznawczo-behawioralne różnią się od innych form psychoterapii m.in. podejściem pragmatycznym. Skupianie się na konkretnych problemach i sposobach ich rozwiązywania może być dla Pacjenta działaniem bardziej efektywnym, niż „rozgrzebywanie” przeszłych doświadczeń.
CBT oferuje Pacjentom ustalenie konkretnych do zrealizowania celów u boku terapeuty.
