Terapia Gestalt

Podejście Gestalt należy do terapii humanistycznych. W większości z nich uważa się, że zachowanie człowieka wynika z potrzeby rozwoju i dążenia do zaspokajania własnych potrzeb, a zaburzenia są związane z negatywnymi sytuacjami doświadczanymi w trakcie zaspokajania tych potrzeb. W podejściach humanistycznych, w tym w terapii Gestalt najważniejszym narzędziem jest kojąca relacja z empatycznym, autentycznym i akceptującym terapeutą. Przebiega ona na równych zasadach – nie ma w niej eksperta i Pacjenta. Specjalista szuka odpowiedzi razem z uczestnikiem terapii.

Nazwa terapii Gestalt odwołuje się do teorii postaci, według której naszemu doświadczaniu świata nadawane jest znaczenie poprzez tworzenie figury, postaci (niem. Gestalt) wyłanianej z tła. Zachowanie jednostki jest skutkiem przebiegu tego procesu (np. tego, jakie figury z przeszłości pozostają niedokończone) oraz samoregulacji dokonującej się przez kontakt z otoczeniem. Terapia w tym ujęciu polega na „wygładzaniu” czy „usprawnianiu” formowania się relacji figura – tło.

Terapeuci opierający się na tym podejściu nie operują pojęciem choroby czy patologii, ale skupiają się na kwestiach związanych z osobistym doświadczeniem i rozwojem. Kluczowymi określeniami używanymi w terapii Gestalt  są:

• holizm: wskazuje na złożoność, zmienność w czasie i wzajemną relacyjność zjawisk mających miejsce w ludzkiej psychice;
• samoaktualizacja: to skłonność do realizacji własnego potencjału;
• świadomość: oznacza doświadczanie siebie, w szczególności przez zmysły;
• dialog: tak określa się doświadczanie innej osoby z jej wyjątkowością i wrażliwością;
• uzdrawianie: terapeutyczne spotkanie Ja – Ty oparte jest w nim na głębokim respektowaniu inności drugiego.