Terapia dzieci Gdańsk

Psychoterapia nazywana jest „leczeniem polegającym na mówieniu”. To oddziaływanie o potwierdzonej skuteczności. Umożliwia ustąpienie objawów, poprawę funkcjonowania i nabycie nowych metod radzenia sobie z problemami. W wielu zaburzeniach psychicznych u dzieci i młodzieży jest podstawowym sposobem leczenia.

Co od istoty psychoterapia najmłodszych nie różni się od tej oferowanej dorosłym. Podobne są złożenia teoretyczne, plany i struktury terapii oraz częściowo czynniki leczące. Obowiązują w niej także takie same reguły (m.in. zasada poufności).

Praca psychoterapeuty dziecięcego ma jednak swoją specyfikę. Polega ona na dopasowywaniu się do poziomu dziecka i operowaniu jego językiem oraz wykorzystywaniu zabawy, rysunku, odgrywania ról czy innych form niewerbalnych. Ponadto w trakcie terapii specjalista współpracuje z rodzicami. Istotny jest także fakt, że najmłodsi nie zgłaszają się na terapię sami.

Terapia dla dzieci pomaga w przypadku zaburzeń zdrowia psychicznego u dzieci takimi jak m.in.:

• zaburzenia lękowe: ich głównym objawem jest nadmierny, niekontrolowany lęk, który nie znajduje racjonalnego uzasadnienia. Zakłóca on zdolność dziecka do uczestnictwa w zabawie, zajęciach szkolnych czy innych sytuacjach społecznych odpowiednich dla wieku;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: charakteryzuje się występowaniem obsesji (myśli natrętnych) i kompulsji (czynności natrętnych), które zajmują dużo czasu, powodują cierpienie i prowadzą do pogorszenia funkcjonowania. U młodszych dzieci mogą pojawiać się tylko kompulsje, które najczęściej obejmują sprawdzanie, czyszczenie czy liczenie;
• zaburzenie stresowe pourazowe (zespół stresu pourazowego, PTSD): występuje u części ofiar traumatycznych zdarzeń. Charakteryzuje się ponownym przeżywaniem traumy, unikaniem bodźców lub sytuacji skojarzonych ze zdarzeniem, zmienioną pobudliwością czy zmianami w funkcjonowaniu poznawczym i nastroju;
  • depresja: cechuje ją długotrwale obniżony nastrój oraz wiele innych symptomów psychicznych i fizycznych. U najmłodszych może przyjmować nietypowy obraz i objawiać się skargami somatycznymi (u dzieci) i zaburzeniami zachowania (u nastolatków);
  • choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD): podobnie jak depresja należy do zaburzeń nastroju. Charakteryzuje się występowaniem epizodów depresyjnych, maniakalnych (stanów wzmożonego nastroju i zwiększonej ponad normę aktywności) i mieszanych;
  • ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zespół hiperkinetyczny): jest jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń psychicznych u dzieci w wieku szkolnym. Jego główne objawy to deficyty uwagi, impulsywność i nadruchliwość;
  • zaburzenia zachowania: charakteryzują je powtarzające się zachowania agresywne i buntownicze, które mają charakter aspołeczny. Ponadto negatywnie wpływają na rozwój dziecka lub nastolatka oraz jego interakcje z rodzicami czy przyjaciółmi;
  • zaburzenia odżywiania: należy do nich m.in. jadłowstręt psychiczny (anoreksja), żarłoczność psychiczna (bulimia) oraz zespół napadowego objadania się (psychogenne przejadanie się). Zaburzenia odżywania mogą powodować dysfunkcje emocjonalne i społeczne oraz zagrażające życiu komplikacje fizyczne;
  • schizofrenia: jest zaliczana do zaburzeń psychotycznych. Jej symptomy to m.in. omamy (spostrzeżenia nieistniejących bodźców zmysłowych), urojenia (fałszywe sądy) oraz objawy dezorganizacji (rozkojarzenie, wewnętrznie sprzeczne wypowiedzi i działania czy chaotyczne zachowanie);
  • tiki: są to nagłe, szybkie, powtarzające się, nierytmiczne, niemożliwe do opanowania i nieadekwatne do sytuacji ruchy (tiki motoryczne) lub wokalizacje (tiki głosowe). Najcięższą postacią zaburzeń tikowych jest zespół Tourette’a.

Podczas pierwszych spotkań psychoterapeuta dziecięcy zazwyczaj zbiera wywiady na temat Pacjenta i jego problemu. Następnie stawia rozpoznanie. Potem opracowuje i przekazuje plan leczenia. Ponadto wyjaśnia, na czym polega terapia i jak długo będzie trwać.

Przed rozpoczęciem leczenia na ogół dochodzi też do zawarcia tzw. kontraktu terapeutycznego. To umowa, która porządkuje relacje pomiędzy psychoterapeutą, Pacjentem i jego rodzicami. Określa się w niej, na jakich zasadach będzie się odbywać terapia i jakie cele będą w niej realizowane.

Udział rodziców w psychoterapii dziecka w Gdańsku może być różny. Zależy od rozpoznanego zaburzenia, wieku pacjenta, ewentualnej obecności problemów psychicznych u rodziców i stylu pracy psychoterapeuty dziecięcego. Sposoby angażowania dorosłych w terapię, poza zawarciem kontraktu terapeutycznego, to:

• psychoedukacja: polega na przystępnym poinformowaniu rodziców o zaburzeniu dziecka i sposobach jego leczenia;
• czas dla rodzica na sesjach dziecka: w zależności od wieku pacjenta można tu przyjąć różne założenia;
• trening umiejętności rodzicielskich: to zajęcia warsztatowe uczące konkretnych sposobów wpływania na zachowanie dziecka poprzez zmianę własnego postępowania;
• coaching: jest proponowany rodzicom, dla których jedno czy dwa spotkania psychoedukacyjne okażą się niewystarczające;
• terapia rodzinna: stosuje się ją jako uzupełnienie terapii indywidualnej w przypadku poważnego konfliktu między rodzicami a dzieckiem;
• terapia własna: jest wdrażana, jeśli problemy psychiczne rodziców uniemożliwiają pomoc dziecku.

Psychoterapeuci dziecięcy mogą opierać się w swojej pracy na różnych założeniach teoretycznych. Główne rodzaje psychoterapii stosowane u dzieci i młodzieży to:

1. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): przedstawiciele tego podejścia uważają, że to nie sytuacja, ale sposób myślenia o niej wpływa na emocje i zachowanie. Celem CBT jest redukcja objawów poprzez m.in. zmianę sposobu myślenia, nauczenie się nowych strategii rozwiązywania problemów czy nabycie nowych kompetencji w relacjach z innymi. Jest to terapia ograniczona w czasie, posługująca się psychoedukacją i ucząca pacjenta korzystania z wielu technik;
2. Terapia psychodynamiczna: w tym podejściu rozróżnia się dwa modele prowadzące do zaburzeń. Pierwszy jest związany z wewnętrznymi konfliktami, a drugi – z deficytami w funkcjonowaniu rodzicielskim. Do zmiany może prowadzić przekształcenie sytuacji terapeutycznej w ulepszoną wersję pierwotnej sytuacji środowiskowej pacjenta i dążenie w ramach tej struktury do zaspokojenia zaniedbanych potrzeb rozwojowych oraz bezpośrednia praca ze środowiskiem dziecka;
3. Psychoterapia młodzieży w analizie transakcyjnej (AT): AT jest jednym z najbardziej popularnych nurtów psychoterapii integracyjnej (łączącej założenia z różnych koncepcji natury człowieka). Celem terapii w AT jest osiąganie przez pacjenta tzw. autonomii. To stan idealnego zdrowia psychicznego opierającego się na trzech zdolnościach: świadomości, podejmowaniu decyzji i byciu w bliskości;
4. Psychoterapia systemowa: zakłada się w niej, że dziecko jest elementem systemu rodzinnego. Przedstawiciele tego podejścia traktują objaw u dziecka jako problem, który kryje się w relacjach między bliskimi, strukturze rodziny czy sposobach wzajemnej komunikacji. Celem zmiany terapeutycznej są więc różne nieprawidłowości w rodzinie;
5. Terapia po urazach psychicznych: jest stosowana u ofiar traumatycznych zdarzeń. Specjalista może w niej mieszać podejście poznawczo-behawioralne, psychoanalityczne, edukację, terapię zabawą czy metody alternatywne. Głównym celem terapii dzieci doświadczonych przez uraz psychiczny jest powrót do równowagi dzięki opanowaniu i zintegrowaniu traumatyzującego doświadczenia.

Nieleczenie problemów związanych ze zdrowiem psychicznym może prowadzić do poważnych konsekwencji. Dlatego zwracajmy uwagę na symptomy zaburzeń u naszego dziecka. Są to m.in.:

• uporczywy smutek;
• wycofanie się, unikanie interakcji społecznych;
• skrajna drażliwość;
• niekontrolowane zachowanie;
• drastyczne zmiany nastroju, zachowania lub osobowości;
• zmiany w nawykach żywieniowych;
• utrata wagi;
• problemy ze snem;
• częste bóle głowy lub brzucha bez uchwytnej przyczyny fizycznej;
• trudności z koncentracją;
• pogorszenie wyników w nauce;
• unikanie szkoły;
• nadużywanie alkoholu, zażywanie narkotyków czy dopalaczy;
• samookaleczanie się;
• mówienie o śmierci lub samobójstwie.

Okazjonalne pojawianie się powyższych symptomów nie jest powodem do obaw. Konsultacji z pediatrą lub specjalistą zdrowia psychicznego wymagają objawy częste, znacznie nasilone i utrudniające codzienne funkcjonowanie. W przypadku myśli samobójczych należy pilnie zgłosić się do psychiatry dziecięcego.

Zapisy na psychoterapię dzieci w Mind Health Centrum Zdrowia Psychicznego przyjmowane są telefonicznie pod numerem 22 566 22 24. Nasza placówka mieści się przy ul. Mikołaja Gomółki 2. Wizytę można odbyć stacjonarnie lub zdalnie (przez telefon, w ramach wideo rozmowy).

Na terapię dla dzieci w Gdańsku można zapisać swoją pociechę także przez sklep internetowy.

Pojedyncze spotkanie ze specjalistą w ramach terapii dla dzieci w Gdańsku kosztuje 155 zł*. Jeżeli zdecydują się Państwo na zakup pakietu wizyt, cena jednej sesji będzie odpowiedni niższa — zapraszamy do sprawdzenia szczegółów w zakładce cennik.