Terapia dzieci Gdańsk

Psychoterapia nazywana jest „leczeniem polegającym na mówieniu”. To oddziaływanie o potwierdzonej skuteczności. Umożliwia ustąpienie objawów, poprawę funkcjonowania i nabycie nowych metod radzenia sobie z problemami. W wielu zaburzeniach psychicznych u dzieci i młodzieży jest podstawowym sposobem leczenia.

Co od istoty psychoterapia najmłodszych nie różni się od tej oferowanej dorosłym. Podobne są złożenia teoretyczne, plany i struktury terapii oraz częściowo czynniki leczące. Obowiązują w niej także takie same reguły (m.in. zasada poufności).

Praca psychoterapeuty dziecięcego ma jednak swoją specyfikę. Polega ona na dopasowywaniu się do poziomu dziecka i operowaniu jego językiem oraz wykorzystywaniu zabawy, rysunku, odgrywania ról czy innych form niewerbalnych. Ponadto w trakcie terapii specjalista współpracuje z rodzicami. Istotny jest także fakt, że najmłodsi nie zgłaszają się na terapię sami.

Terapia dla dzieci pomaga w przypadku zaburzeń zdrowia psychicznego u dzieci takimi jak m.in.:

• zaburzenia lękowe: ich głównym objawem jest nadmierny, niekontrolowany lęk, który nie znajduje racjonalnego uzasadnienia. Zakłóca on zdolność dziecka do uczestnictwa w zabawie, zajęciach szkolnych czy innych sytuacjach społecznych odpowiednich dla wieku;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: charakteryzuje się występowaniem obsesji (myśli natrętnych) i kompulsji (czynności natrętnych), które zajmują dużo czasu, powodują cierpienie i prowadzą do pogorszenia funkcjonowania. U młodszych dzieci mogą pojawiać się tylko kompulsje, które najczęściej obejmują sprawdzanie, czyszczenie czy liczenie;
• zaburzenie stresowe pourazowe (zespół stresu pourazowego, PTSD): występuje u części ofiar traumatycznych zdarzeń. Charakteryzuje się ponownym przeżywaniem traumy, unikaniem bodźców lub sytuacji skojarzonych ze zdarzeniem, zmienioną pobudliwością czy zmianami w funkcjonowaniu poznawczym i nastroju;
  • depresja: cechuje ją długotrwale obniżony nastrój oraz wiele innych symptomów psychicznych i fizycznych. U najmłodszych może przyjmować nietypowy obraz i objawiać się skargami somatycznymi (u dzieci) i zaburzeniami zachowania (u nastolatków);
  • choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD): podobnie jak depresja należy do zaburzeń nastroju. Charakteryzuje się występowaniem epizodów depresyjnych, maniakalnych (stanów wzmożonego nastroju i zwiększonej ponad normę aktywności) i mieszanych;
  • ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zespół hiperkinetyczny): jest jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń psychicznych u dzieci w wieku szkolnym. Jego główne objawy to deficyty uwagi, impulsywność i nadruchliwość;
  • zaburzenia zachowania: charakteryzują je powtarzające się zachowania agresywne i buntownicze, które mają charakter aspołeczny. Ponadto negatywnie wpływają na rozwój dziecka lub nastolatka oraz jego interakcje z rodzicami czy przyjaciółmi;
  • zaburzenia odżywiania: należy do nich m.in. jadłowstręt psychiczny (anoreksja), żarłoczność psychiczna (bulimia) oraz zespół napadowego objadania się (psychogenne przejadanie się). Zaburzenia odżywania mogą powodować dysfunkcje emocjonalne i społeczne oraz zagrażające życiu komplikacje fizyczne;
  • schizofrenia: jest zaliczana do zaburzeń psychotycznych. Jej symptomy to m.in. omamy (spostrzeżenia nieistniejących bodźców zmysłowych), urojenia (fałszywe sądy) oraz objawy dezorganizacji (rozkojarzenie, wewnętrznie sprzeczne wypowiedzi i działania czy chaotyczne zachowanie);
  • tiki: są to nagłe, szybkie, powtarzające się, nierytmiczne, niemożliwe do opanowania i nieadekwatne do sytuacji ruchy (tiki motoryczne) lub wokalizacje (tiki głosowe). Najcięższą postacią zaburzeń tikowych jest zespół Tourette’a.

Podczas pierwszych spotkań psychoterapeuta dziecięcy zazwyczaj zbiera wywiady na temat Pacjenta i jego problemu. Następnie stawia rozpoznanie. Potem opracowuje i przekazuje plan leczenia. Ponadto wyjaśnia, na czym polega terapia i jak długo będzie trwać.

Przed rozpoczęciem leczenia na ogół dochodzi też do zawarcia tzw. kontraktu terapeutycznego. To umowa, która porządkuje relacje pomiędzy psychoterapeutą, Pacjentem i jego rodzicami. Określa się w niej, na jakich zasadach będzie się odbywać terapia i jakie cele będą w niej realizowane.

Udział rodziców w psychoterapii dziecka w Gdańsku może być różny. Zależy od rozpoznanego zaburzenia, wieku pacjenta, ewentualnej obecności problemów psychicznych u rodziców i stylu pracy psychoterapeuty dziecięcego. Sposoby angażowania dorosłych w terapię, poza zawarciem kontraktu terapeutycznego, to:

• psychoedukacja: polega na przystępnym poinformowaniu rodziców o zaburzeniu dziecka i sposobach jego leczenia;
• czas dla rodzica na sesjach dziecka: w zależności od wieku pacjenta można tu przyjąć różne założenia;
• trening umiejętności rodzicielskich: to zajęcia warsztatowe uczące konkretnych sposobów wpływania na zachowanie dziecka poprzez zmianę własnego postępowania;
• coaching: jest proponowany rodzicom, dla których jedno czy dwa spotkania psychoedukacyjne okażą się niewystarczające;
• terapia rodzinna: stosuje się ją jako uzupełnienie terapii indywidualnej w przypadku poważnego konfliktu między rodzicami a dzieckiem;
• terapia własna: jest wdrażana, jeśli problemy psychiczne rodziców uniemożliwiają pomoc dziecku.

Psychoterapeuci dziecięcy mogą opierać się w swojej pracy na różnych założeniach teoretycznych. Główne rodzaje psychoterapii stosowane u dzieci i młodzieży to:

1. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): przedstawiciele tego podejścia uważają, że to nie sytuacja, ale sposób myślenia o niej wpływa na emocje i zachowanie. Celem CBT jest redukcja objawów poprzez m.in. zmianę sposobu myślenia, nauczenie się nowych strategii rozwiązywania problemów czy nabycie nowych kompetencji w relacjach z innymi. Jest to terapia ograniczona w czasie, posługująca się psychoedukacją i ucząca pacjenta korzystania z wielu technik;
2. Terapia psychodynamiczna: w tym podejściu rozróżnia się dwa modele prowadzące do zaburzeń. Pierwszy jest związany z wewnętrznymi konfliktami, a drugi – z deficytami w funkcjonowaniu rodzicielskim. Do zmiany może prowadzić przekształcenie sytuacji terapeutycznej w ulepszoną wersję pierwotnej sytuacji środowiskowej pacjenta i dążenie w ramach tej struktury do zaspokojenia zaniedbanych potrzeb rozwojowych oraz bezpośrednia praca ze środowiskiem dziecka;
3. Psychoterapia młodzieży w analizie transakcyjnej (AT): AT jest jednym z najbardziej popularnych nurtów psychoterapii integracyjnej (łączącej założenia z różnych koncepcji natury człowieka). Celem terapii w AT jest osiąganie przez pacjenta tzw. autonomii. To stan idealnego zdrowia psychicznego opierającego się na trzech zdolnościach: świadomości, podejmowaniu decyzji i byciu w bliskości;
4. Psychoterapia systemowa: zakłada się w niej, że dziecko jest elementem systemu rodzinnego. Przedstawiciele tego podejścia traktują objaw u dziecka jako problem, który kryje się w relacjach między bliskimi, strukturze rodziny czy sposobach wzajemnej komunikacji. Celem zmiany terapeutycznej są więc różne nieprawidłowości w rodzinie;
5. Terapia po urazach psychicznych: jest stosowana u ofiar traumatycznych zdarzeń. Specjalista może w niej mieszać podejście poznawczo-behawioralne, psychoanalityczne, edukację, terapię zabawą czy metody alternatywne. Głównym celem terapii dzieci doświadczonych przez uraz psychiczny jest powrót do równowagi dzięki opanowaniu i zintegrowaniu traumatyzującego doświadczenia.

Nieleczenie problemów związanych ze zdrowiem psychicznym może prowadzić do poważnych konsekwencji. Dlatego zwracajmy uwagę na symptomy zaburzeń u naszego dziecka. Są to m.in.:

• uporczywy smutek;
• wycofanie się, unikanie interakcji społecznych;
• skrajna drażliwość;
• niekontrolowane zachowanie;
• drastyczne zmiany nastroju, zachowania lub osobowości;
• zmiany w nawykach żywieniowych;
• utrata wagi;
• problemy ze snem;
• częste bóle głowy lub brzucha bez uchwytnej przyczyny fizycznej;
• trudności z koncentracją;
• pogorszenie wyników w nauce;
• unikanie szkoły;
• nadużywanie alkoholu, zażywanie narkotyków czy dopalaczy;
• samookaleczanie się;
• mówienie o śmierci lub samobójstwie.

Okazjonalne pojawianie się powyższych symptomów nie jest powodem do obaw. Konsultacji z pediatrą lub specjalistą zdrowia psychicznego wymagają objawy częste, znacznie nasilone i utrudniające codzienne funkcjonowanie. W przypadku myśli samobójczych należy pilnie zgłosić się do psychiatry dziecięcego.

Zapisy na psychoterapię dzieci w MindHealth Centrum Zdrowia Psychicznego przyjmowane są telefonicznie pod numerem 22 566 22 24. Nasza placówka mieści się przy ul. Mikołaja Gomółki 2. Wizytę można odbyć stacjonarnie lub zdalnie (przez telefon, w ramach wideo rozmowy).

Na terapię dla dzieci w Gdańsku można zapisać swoją pociechę także przez sklep internetowy.