Psychoterapia dla młodzieży Kraków

Psychoterapia to oddziaływanie o potwierdzonej skuteczności. Prowadzi do ustąpienia objawów i poprawy funkcjonowania. Umożliwia też nabycie nowych strategii i metod radzenia sobie z przyszłymi problemami. Młodzież może korzystać z różnych rodzajów psychoterapii: indywidualnej, grupowej lub rodzinnej. W wielu przypadkach wykorzystuje się też edukację i trening umiejętności dla rodziców.

Psychoterapię określa się jako „leczenie słowem”. Polega ona przede wszystkim na rozmowie. Jest uruchamianym przez terapeutę procesem zmian. Ma na celu usunięcie zaburzeń zdrowia poprzez modyfikację sposobów przeżywania, poznawania i zachowania. Psychoterapia dla młodzieży w Krakowie co do istoty jest podobna do tej proponowanej dorosłym. Jej specyfika polega na używaniu także zabawy i udziale rodziców. Ważny dla terapii jest również fakt, że dzieci rzadko zgłaszają się na nią same.

Psychoterapia dla młodzieży w krakowskim oddziale Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth prowadzona jest przez wykwalifikowanego profesjonalistę. To osoba, która ukończyła wyższe studia magisterskie (np. psychologię) bądź studia medyczne i przeszła kilkuletnie podyplomowe szkolenie specjalistyczne.

Psychoterapeuta pomagający w przypadku zaburzeń psychicznych u młodzieży zobowiązany jest do stałego doskonalenia wiedzy i umiejętności praktycznych oraz do regularnego konsultowania swojej pracy z innym doświadczonym psychoterapeutą (jest to tzw. superwizja). Profesjonalista odbywa też terapię własną, dzięki czemu poznaje swoje ograniczenia i trudności oraz jest bardziej świadomy odczuć Pacjentów.

Psychoterapia dla nastolatków znajduje zastosowanie w przypadku występujących u młodych ludzi problemów zdrowia psychicznego takich jak m.in.:

• zaburzenia lękowe: to grupa wielu problemów charakteryzujących się lękiem, który jest nadmierny w stosunku do sytuacji, nie znajduje racjonalnego wyjaśnienia i nie daje się kontrolować;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: jego charakterystycznymi objawami są przede wszystkim myśli natrętne (obsesje) i czynności natrętne (kompulsje);
• zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD): to zespół objawów pojawiający się w wyniku uczestnictwa w sytuacji traumatycznej, który obejmuje nawracające obrazy, sny i myśli dotyczące wydarzenia, unikanie bodźców związanych z przeżyciem, nadmierne pobudzenie organizmu oraz negatywne zmiany poznawcze i w nastroju;
• depresja: cechuje się obniżonym nastrojem, ograniczeniem zainteresowań i zdolności do odczuwania przyjemności, zmniejszeniem energii, lękiem, zaburzeniami rytmów biologicznych, poczuciem winy i obniżeniem samooceny oraz myślami i działaniami samobójczymi (co jest szczególnie ważne w przypadku nastolatków);
• zaburzenie afektywne dwubiegunowe (choroba afektywna dwubiegunowa, ChAD): jest przewlekłą chorobą psychiczną, która cechuje się naprzemiennym występowaniem epizodów depresyjnych (obniżonego nastroju i aktywności), maniakalnych/hipomaniakalnych (wzmożonego nastroju i aktywności) lub mieszanych;
• ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zespół hiperkinetyczny): cechuje się trzema rodzajami symptomów – zaburzeniami koncentracji uwagi, impulsywnością oraz nadruchliwością;
• zaburzenia zachowania: to powtarzające się zachowania antyspołeczne, agresywne czy buntownicze;
• zaburzenia odżywania: objawiają się szkodliwymi zachowaniami związanymi z jedzeniem, co skutkuje powikłaniami somatycznymi lub skutecznie zaburza funkcjonowanie psychospołeczne;
• schizofrenia: to przewlekła choroba psychiczna, która charakteryzuje się występowaniem urojeń, omamów i symptomów dezorganizacji psychicznej oraz – zwłaszcza w przypadku niekorzystnego przebiegu – narastaniem tzw. objawów negatywnych (np. wycofania społecznego, apatii, ograniczenia woli czy ograniczenia wyrażanych uczuć);
  • zaburzenia osobowości typu borderline: charakteryzują się specyficznymi wzorcami zachowania i przeżywania, w tym np. łatwym przechodzeniem do skrajnych emocji, niestałością obrazu Ja, skrajnymi postawami w relacjach z innymi czy zmiennymi zdolnościami odróżniania rzeczywistości od fantazji i pragnień.

W ramach pierwszych wizyt psychoterapeuta zbiera zazwyczaj informacje o Pacjencie i jego trudnościach. Następnie stawia rozpoznanie, a także opracowuje i przekazuje plan leczenia. Wyjaśnia również, na czym będzie polegać terapia dla młodzieży w Krakowie i jak długo będzie się toczyć. Dodatkowo przed rozpoczęciem leczenia ma miejsce zawarcie tzw. kontraktu terapeutycznego. W umowie ujmuje się m.in. cele terapii oraz warunki jej przebiegu i zakończenia, rolę dziecka i rodziców w procesie czy zakres odpowiedzialności psychoterapeuty.

Główne rodzaje (tzw. podejścia) psychoterapii dzieci i młodzieży to:

• terapia poznawczo-behawioralna (CBT): wedle CBT emocje i nastrój jednostki nie wynikają tylko z tego, co dzieje się w jej życiu, ale głównie z tego, w jaki sposób o tym myśli. Celem CBT jest redukcja objawów poprzez m.in. zmianę sposobu myślenia czy nauczenie się nowych sposobów rozwiązywania problemów. To terapia ustrukturyzowana, ograniczona w czasie, wykorzystująca psychoedukację i ucząca pacjenta stosowania różnorodnych technik;
• terapia systemowa: wychodzi się w niej z założenia, że młody Pacjent jest elementem systemu rodzinnego. Terapeuci systemowi uważają objaw u dziecka za odzwierciedlenie zaburzeń struktury rodziny, sposobów wzajemnej komunikacji czy relacji między jej członkami. Dlatego w terapii uczestniczą osoby mieszkające z Pacjentem, a jej głównym celem jest zmiana w funkcjonowaniu rodziny;
• psychoterapia w analizie transakcyjnej (AT): AT to rodzaj psychoterapii integracyjnej (łączącej różne koncepcje natury człowieka). Jej celem jest osiąganie przez pacjenta stanu zwanego autonomią. Charakteryzuje się on idealnym zdrowiem psychicznym, opartym na świadomości, byciu w bliskości z innymi i podejmowaniu decyzji;
• psychoterapia psychodynamiczna: w tym podejściu wyróżniane są dwa główne modele przyczyniające się do zaburzeń. Pierwszy związany jest wewnętrznymi konfliktami, a drugi – z brakami umiejętności (możliwości) w pełnieniu funkcji rodzicielskich. Do zmiany może prowadzić przekształcenie sytuacji terapeutycznej w ulepszoną odsłonę pierwotnej sytuacji środowiskowej pacjenta i dążenie w ramach tej struktury do zaspokojenia zaniedbanych potrzeb rozwojowych oraz bezpośrednia praca ze środowiskiem dziecka;
• terapia po urazach psychicznych: wdraża się ją, by pomóc ofiarom traumatycznych zdarzeń. Jej celem jest powrót dziecka do równowagi. Specjalista może w niej mieszać różne podejścia teoretyczne i modele rozwojowe.

Opiekunowie są angażowani w terapię na różne sposoby. W przypadku młodszych nastolatków dla rodziców przeznacza się na sesjach więcej czasu, natomiast u starszej młodzieży opiekun może być zapraszany tylko wtedy, gdy terapeuta i Pacjent uznają to za ważne dla dalszego przebiegu leczenia.

Podczas pierwszych wizyt rodzice uczestniczą w ustaleniu i zawarciu kontraktu terapeutycznego. Ponadto zostają w jasny sposób poinformowani o zaburzeniu dziecka i sposobach jego leczenia, co nazywane jest psychoedukacją.

W niektórych przypadkach proponuje się opiekunom trening umiejętności rodzicielskich czy coaching. Uzupełnieniem leczenia indywidualnego dziecka może być terapia rodzinna. Jeśli problemy psychiczne rodzica uniemożliwiają pomoc nastolatkowi, wdrażana jest terapia własna opiekuna.

Zaburzenia zdrowia psychicznego u młodych ludzi to powszechny problem. Według niektórych autorów na same tylko zaburzenia depresyjne skarży się 20 proc. młodzieży. Z kolei w badaniach krakowskich 17-latków symptomy zaburzeń psychicznych sygnalizowało 40 proc. dziewcząt i 20 proc. chłopców. Konsekwencje nieleczenia problemów psychicznych mogą być poważne. Dlatego w przypadku zaobserwowania niepokojących objawów należy zgłosić się po pomoc do lekarza pediatry lub do specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym.

Sygnały zaburzeń sfery psychicznej świadczące o potrzebie podjęcia psychoterapii dla młodzieży w Krakowie to m.in.:

• utrata zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały przyjemność;
• niski poziom energii;
• problemy ze snem;
• spędzanie czasu w samotności, unikanie spotkań z przyjaciółmi czy rodziną;
• okresy podwyższonego nastroju, energii i aktywności;
• nadmierna dieta lub ćwiczenia fizyczne, strach przed przybraniem na wadze;
• angażowanie się w ryzykowne lub destrukcyjne zachowania samemu lub w grupie;
• omamy, urojenia;
• picie alkoholu, zażywanie narkotyków czy dopalaczy;
• samookaleczanie się;
• myśli samobójcze.

Niektóre symptomy występujące u osób dorastających, np. zmienność nastroju, są typowe dla wieku młodzieńczego. Pomocy należy szukać w przypadku objawów uporczywych, wywołujących cierpienie i pogarszających funkcjonowanie nastolatka w domu, szkole czy w relacjach rówieśniczych. Jeżeli istnieje zagrożenie samobójstwem, trzeba bezzwłocznie zgłosić się do lekarza psychiatry, a nawet na izbę przyjęć do szpitala.

Zapisy na sesje terapeutyczne w placówkach MindHealth Centrum Zdrowia Psychicznego przyjmowane są pod ogólnopolskim numerem telefonu 22 566 22 24. Mieszkańcy stolicy małopolski mogą przyjść na wizytę osobiście do kliniki przy ul. Krowoderskiej (centrum) lub zapisać się na wizytę telemedyczną.

Na psychoterapię dla młodzieży w Krakowie można umówić się także online, korzystając ze sklepu internetowego.